In de Waalse Kerk in Den Haag wordt iedere derde dinsdag van de maand een residentiepauzedienst gehouden. Een Haagse predikant spreekt een meditatie uit, waarna een politicus van een van de christelijke partijen een toespraak houdt. Deze toespraak is van Kees van der Staaij (SGP).
Nehemia moet opkrassen en de muur moet gesloopt worden. Daar is de hele oppositie het roerend over eens. Sanballat, de stadhouder van Samaria, vindt het. Tobia uit Ammon pleit ervoor, en Gesem uit het gebied ten zuiden van Juda sluit zich erbij aan. Zij zijn woedend: als die muur er komt, gaat hun machtspositie eraan!
Met slinkse politieke spelletjes proberen ze de bouw te verijdelen. Ze maken het bouwproject belachelijk. Ze komen met valse beschuldigingen tegen Nehemia. Ze beweren dat hij gewoon een opstand tegen de Perzische koning aan het voorbereiden is.
Ze proberen linksom of rechtsom de bouwplannen te dwarsbomen of te vertragen. Dat doen ze met intimiderende brieven en herhaalde uitnodigingen voor een rondetafelgesprek. Ze zeggen: „Kom nou toch eens praten, Nehemia!”
Nehemia trapt er niet in. Hij laat zich niet van de wijs brengen. Hij doorziet de politieke spelletjes. Nehemia weet dat er een geestelijke strijd achter zit. Hij beproeft de geesten of ze uit God zijn.
Deze geschiedenis is brandend actueel. Christenen in politiek en bestuur moeten niet naïef zijn. Ze moeten politieke spelletjes ontmaskeren. Ze moeten de doorwerking van de zonde onderkennen. Ze moeten de schijnwerpers van het Woord plaatsen op de gebeurtenissen van vandaag.
Laat ik het toepassen op de actuele politiek. Vorige week hadden we het in de Tweede Kamer over het burgerinitiatief ”Sloop de muur”, dat zich keert tegen het veiligheidshek dat Israël heeft geplaatst om niets en niemand ontziende terroristen tegen te houden. We kunnen spitsvondige debatten voeren over de braafste uitleg van het internationaal recht, maar dan peilen we niet diep genoeg. Een studeerkamerdebat doet geen recht aan de bittere werkelijkheid van blinde haat tegen Israël. Aan die werkelijkheid kunnen en willen we niet voorbijgaan. Daarom moeten de gerechtvaardigde veiligheidsbelangen van Israël voorop staan.
Wie zich wil laten leiden door het Woord van God moet wars zijn van politieke spelletjes. Die moet zelfs spelbreker durven zijn! Woord met een grote W staat haaks op politiek met een kleine p. Politieke spelletjes staan voor oneerlijkheid, onoprechtheid, afbrekend. Als we in de spiegel van het Woord kijken, zien we iets héél anders. Dan zien we de oproep om eerlijk te zijn, oprecht, opbouwend. Dát zijn vruchten van de Geest.
Juist als we rekening moet houden met tegenstand en tegenwerking, zoals Nehemia, is het des te meer van belang dat wij geen misstappen begaan. Dan moeten wij juist níét meedoen aan politieke spelletjes. Geloof maar dat de vijanden van Nehemia hebben gekeken of ze iets op zijn gedrag konden aanmerken.
Kun je als christen nog wel politicus, kun je nog wel bestuurder zijn, als je ziet welke politieke spelletjes er allemaal gespeeld worden? Nehemia laat zien dat het kan. Hij zoekt zijn kracht bij God – bidden en bouwen gaan hand in hand. Zo’n houding, zo’n gebedsleven maakt immuun voor politieke spelletjes.
Bovendien was hij een integer en professioneel bestuurder. Hij maakte goede plannen en doordacht strategieën. Daar is niets mis mee, integendeel. Hij voelde goed aan wanneer de tijd rijp was om zijn plannen te verwezenlijken en hield koers. Juist daarom was hij geen speelbal van de politiek van zijn dagen. Nehemia liet zich niet ontmoedigen door tegenstand. Niet omdat hij zelf zo goed en zo slim was. Maar omdat hij z’n antwoord klaar had als Sanballat en Tobia en Gesem hem weer eens vroegen: „Waar ben je toch mee bezig?”
Dan antwoordde hij vol vertrouwen: „De God van de hemel, Die zal het ons doen gelukken!” Zo was het! Zó’n vertrouwen geeft een ongelooflijke rust en ontspanning.
De auteur is lid van de Tweede Kamer voor de SGP.