In de Waalse Kerk in Den Haag wordt iedere derde dinsdag van de maand een residentiepauzedienst gehouden. Een Haagse predikant spreekt een meditatie uit, waarna een politicus van een van de christelijke partijen een toespraak houdt. Deze toespraak is van Esmé Wiegman (ChristenUnie).
In deze dienst het voorbehoud van Jakobus centraal. Zo wordt het gelezen Schriftgedeelte, Jakobus 4:13-17, genoemd. Het voorbehoud van Jakobus – toen ik kind was, klonk het als een spannende formule; heel serieus en zwaarwichtig.
Zo de Heere wil en wij leven; het is vaak een standaarduitdrukking bij afkondigingen in de kerk. Het Deo volente wordt te pas en te onpas gebruikt. Het komt er echter op aan dat het voorbehoud van Jakobus geen dooddoener of loze formule is; geen holle frase. Het gaat om een levend besef: ”als God het wil” als motto boven al onze plannen.
Het raakt mij persoonlijk. Veel mensen vragen mij of ik beschikbaar ben als Kamerlid voor een nieuwe periode na de verkiezingen in september. En dan antwoord ik iets over selectiecommissie, partijcongres en uitkomst van de verkiezingen. Maar ten diepste weet ik en belijd ik: als God het wil. Als God het wil. Dat raakt ook de politieke besluitvorming en alle plannen en voornemens die worden gemaakt.
De verzen 13 en 14 vertellen indringend hoe de verhoudingen liggen. Wij zijn slechts kleine mensen. We zijn slechts damp. Daar tegenover staan Gods grootheid en almacht. De wil van God.
In vers 16 worden we gewaarschuwd. We slaan vaak een hoge toon aan en zijn daar nog trots op ook. In de politiek zie je het vaak gebeuren. Het is volkomen ongepast.
Als God het wil. Dat brengt ons bij de vraag: Wat wil God nog meer, behalve deze praktische aanwijzingen van Jakobus?
We lezen het in de Bijbel. God vraagt veel. Hij stelt hoge eisen. Het mooie is dat Gods wil nauw samenhangt met Zijn beloften. We hebben te maken met een God Die wil geven waarom Hij vraagt. Hij is een God Die graag vergeeft en geneest als we onze zonden belijden.
Hij vraagt recht en gerechtigheid. Ik denk aan Psalm 72. Hij wil het ook geven:
Geef, Heer’, den Koning Uwe rechten, en Uw gerechtigheid
(…)
Dan zal Hij al Uw volk beheren
rechtvaardig, wijs en zacht,
en Uw ellendigen regeren,
hun recht doen op hun klacht.
Het is een onzekere en onrustige tijd in de politiek. Er is sprake van een economische crisis, er wordt druk onderhandeld hoe het begrotingstekort binnen de perken kan worden gehouden; nieuwe verkiezingen komen eraan. Wat zal het ons land gaan brengen? God weet het.
In de aanloop naar de verkiezingen zullen er allerlei debatten gevoerd worden. Politici zullen een hoge toon aanslaan. In al dat verkiezingsgeweld zullen we moeten luisteren naar Gods stem en die stem gehoorzamen. Waar gaat Gods hart naar uit? Naar wie gaat Gods hart uit?
Opnieuw denk ik aan Psalm 72: Hij zal bevrijden wie arm is en om hulp roept, wie zwak is en geen helper heeft. Hij ontfermt Zich over weerlozen en armen. Of zoals Amos het zegt: God wil zeeën van recht en rivieren van liefde die heel de aarde weer vol laten stromen met recht.
Dit zal onze politieke agenda en ons spreken en de toon die we daarbij aanslaan, moeten bepalen. Bij God moeten we zijn voor wijsheid in het maken van plannen.
De auteur is lid van de Tweede Kamer voor de ChristenUnie.