In de Waalse Kerk in Den Haag wordt iedere derde dinsdag van de maand een residentiepauzedienst gehouden. Een Haagse predikant spreekt daarin een meditatie uit, waarna een politicus van een van de christelijke partijen een korte toespraak houdt. Deze toespraak is van Arie Slob (ChristenUnie).
In deze residentiepauzedienst staat de persoon van Jozua centraal. Bijzonder is het om te zien hoe Jozua als een instrument in Gods hand gebruikt wordt om het volk Israël te leiden. De vraag mag gesteld worden wat een persoon als Jozua ons nog in deze tijd te vertellen heeft.
Allereerst wil ik iets opmerken over de stijl van leidinggeven van een man als Jozua. In onze tijd worden boeken volgeschreven over leiderschap. Goed om eens kennis van te nemen als je zelf ook leiding aan mensen moet geven. Al kun je in de veelheid van opvattingen over leiderschap zomaar de weg of -misschien beter gezegd- jezelf kwijtraken. Het kan geen kwaad dan eens naar Jozua te kijken.
Het leidinggeven van Jozua kan omschreven worden als dienstbaar leiderschap. Hij is geen carrière man die als het moet over de rug van anderen de weg naar boven probeert te vinden. Hij is dienstbaar. Allereerst aan zijn God. Daarna en in het verlengde daarvan is hij dienstbaar aan het volk waarvan hij deel uitmaakt.
Wat een zegen zou het zijn voor ons land en volk als degenen die in onze tijd geroepen zijn leiding te geven, dat ook doen vanuit een dienende houding. Dat betekent: in hun handelen niet zichzelf centraal stellen, maar de zaak, en boven alles de God Die ze moeten dienen. Het is mijn dagelijkse bede dat God mij op die manier dienstbaar wil laten zijn op de plaats waar hij mij nu heeft neergezet. Laat het onze gezamenlijke bede zijn voor degenen die leiding moeten geven in ons land.
Trouw
Ik wil daar nog een persoonlijke noot aan toevoegen. In de afgelopen maanden ben ik intensief bezig geweest met de vraag of ik me weer beschikbaar wilde stellen voor de kandidatenlijst van de ChristenUnie. Ik heb met die vraag geworsteld. Vooral ook mezelf afgevraagd welke weg de Heere met mijn leven wilde gaan. Het is een zaak van gebed geweest. En van gesprekken met mensen om mij heen. Bijzonder ook om in een dergelijk proces te zien hoe God mensen op mijn weg heeft geplaatst die, zonder dat ze het zelf doorhadden, mij hielpen om tot de conclusie te komen dat ik opnieuw beschikbaar wil zijn. Met een Jozua als voorbeeld.
Dat brengt me bij een tweede leerpunt. Jozua heeft -soms op een harde manier- geleerd dat het in het leven uiteindelijk maar om één ding gaat: trouw blijven aan God. Daarvoor wordt gehoorzaamheid gevraagd. En van tijd tot tijd ook veel moed.
Dat zie je bijvoorbeeld in de geschiedenis van de inname van Jericho. Wat een geloof en gehoorzaamheid was er nodig om te doen wat God vroeg. Door dat geloof en die gehoorzaamheid zijn uiteindelijk de muren van Jericho ingestort. Een onbegrijpelijk wonder.
Als christenen mogen we het goede voorbeeld van Jozua’s trouw aan God ook in onze tijd volgen. Daarbij ook leren van de gevolgen die hij ondervond als hij dat niet deed. Ook in onze tijd worden we opgeroepen tegen alle verdrukking in trouw te blijven aan onze God. Op welke plaats de Here ons ook gesteld heeft.
Machtige wapens
Daar is soms strijd voor nodig. Strijd met onze omgeving, maar ook met onszelf en de oude mens die greep op ons probeert te houden. Maar de wapens van onze strijd zijn machtig. Wat een machtige dingen kunnen er niet worden gedaan door geestelijke methoden. Eenvoudigweg gehoorzamen, doen wat je gezegd wordt, eenvoudig geloven en bidden en gewoon aandachtig luisteren naar Gods wil.
Eenvoudig is dat niet. Maar we hebben een geweldig perspectief. We zijn op weg in het spoor van mensen die ons voorgingen, zoals een Jozua. We zijn op weg naar het grote feestmaal op de berg Sion, waarover Jesaja 25 zo indrukwekkend mooi spreekt.
Jesaja profeteert dat de dood tenietgedaan zal zijn. God de Heere wist de tranen van elk gezicht; de smaad van zijn volk neemt hij van de aarde weg. Op die dag, zegt Jesaja, zal men zeggen: “Hij is onze God. Hij was onze hoop: Hij zou ons redden. Hij is de Heer, Hij was onze hoop. Juich en wees blij: Hij heeft ons gered.”
Moge de Heere ons zegenen op de plek waar Hij u en mij geplaatst heeft. Dat we als een Jozua dienstbaar mogen zijn én onvoorwaardelijk trouw aan onze God. Totdat Hij komt.
De auteur is fractievoorzitter van de ChristenUnie in de Tweede Kamer.