In de Waalse Kerk in Den Haag wordt iedere derde dinsdag van de maand een residentiepauzedienst gehouden. Een Haagse predikant spreekt een meditatie uit, waarna een politicus van een van de christelijke partijen een toespraak houdt. Deze toespraak is van drs. Arie Slob.
Dinsdag is voor mij altijd een drukke dag. Vaak zijn we tot diep in de avond met ons werk bezig. En in de afgelopen weken ben ik in verband met de aanpak van de kredietcrisis ook geregeld tot in de nacht aan het werk geweest.
In de rest van de samenleving is het niet veel anders. Als we niet oppassen, draaien we met onze economie maar door. Zeven dag in de week, 24 uur per dag. Wat een weldaad is het dan om midden in die drukte de serene rust van een kerkgebouw te mogen ervaren.
Juist vandaag mogen we met elkaar in het bijzonder stilstaan bij de rust die God vanaf het begin van de schepping aan Zijn kinderen heeft gegeven. Toen God op de zevende dag het werk voltooid had, dat Hij had gemaakt, rustte Hij op de zevende dag van al het werk, dat Hij gemaakt had. God zet deze dag apart. Hij heiligt deze dag.
In Exodus 20:11 wordt bij het vierde gebod, waarin Israël wordt opgeroepen deze dag te gedenken en te vieren als rustdag, teruggegrepen op het feit dat God op de zevende dag ophield met zijn arbeid, zijn scheppingswerk. Uit het vierde gebod kan, zo las ik ergens, worden afgeleid dat God Zijn scheppingswerk over zes dagen verspreid heeft met het oog op de latere weekindeling van de mensen.
De zondag als rustdag staat in onze samenleving steeds meer onder druk. Afgelopen zondag werd dat nog weer eens duidelijk toen -tegen uitspraken van de rechter in- in het Amsterdamse stadsdeel Noord een supermarkt de deuren op de eerste dag van de week opendeed.
Een zoveelste incident in de strijd over de Winkeltijdenwet, die gemeenten ruimte biedt om twaalf zondagen per jaar de winkels open te houden. De wet kent ook een zogenaamde toeristische bepaling. Die geeft gemeenten die te maken hebben met toerisme de mogelijkheid meer dan twaalf zondagen de winkels op te houden. We zien dat echter ook gebeuren op plaatsen die de benaming toeristisch niet verdienen.
Teken van hoop
Tijdens de coalitieonderhandelingen heeft de ChristenUnie met coalitiepartners CDA en PvdA de afspraak kunnen maken daaraan iets te gaan doen. Er ligt inmiddels een wetsvoorstel bij de Tweede Kamer. Ook ligt er over hetzelfde onderwerp een initiatiefwetsvoorstel van SGP en SP.
Beide wetsvoorstellen roepen veel verzet op. Tijdens een Kamerdebat in januari sprak het net beëdigde VVD-Kamerlid Elias over een hobby van de ChristenUnie. “Laat mensen zelf bepalen wat ze op zondag doen”, zo besloot Elias zijn maidenspeech.
Laat ik hierover het volgende zeggen: opkomen voor de zondag als rustdag is geen hobby van een christelijke politieke partij. Hierachter gaat de overtuiging schuil dat een dag rust goed is voor de samenleving. Het is niet voor niets dat onze God al vanaf het allereerste begin een dag apart heeft gezet en opriep die dag te vieren als een rustdag. Niet alleen om kerkdiensten te kunnen bezoeken. Ook voor het in stand houden van sociale verbanden is het hebben van gemeenschappelijke vrije tijd een belangrijke voorwaarde.
Als christenpoliticus zie ik het als een opdracht om ook in een seculiere samenleving op te blijven komen voor de zondagsrust. Dat zal allereerst tot uitdrukking moeten komen in mijn eigen leven. Op zondag ligt in principe het werk stil, ook al ligt er werk genoeg. En waar dat maar kan, zullen we in wetgeving aandacht blijven besteden aan het waarborgen van de zondagsrust.
We doen dat ook vanuit het geweldige perspectief dat opgesloten zit in het principe van de zondagsrust. Ik las dat ergens zo: “De rustdag/sabbat blijft een teken van de heerlijke rust en vrede met God, die in principe geschonken is door het lijden en sterven van Jezus Christus. Jezus nodigt allen uit om de werkelijke rust bij Hem te vinden. In de opstanding uit de dood is de overwinning over de zonde duidelijk aangetoond, wat de bevrijding en vrede van een rustdag op de eerste dag van de week, de opstandingsdag, extra benadrukt. De onderhouding van de rustdag is dan tegelijk een teken van de hoop op het leven met God in de eeuwige sabbat van de nieuwe hemel en aarde.”
De auteur is voorzitter van de ChristenUniefractie in de Tweede Kamer.